Doğruyu söylemek her zaman en doğrusudur

Kral, dondurucu bir kış mevsiminde gecenin soğuğunda nöbet tutan bir muhafıza sordu:

“Üşümüyor musun? Muhafız?

“Ben alışığım kralım dedi. Kral;

“Olsun sana sıcak tutacak elbise getirmelerini emredeceğim dedi ve gitti. Ancak bir süre sonra emri vermeyi unuttu…

Ertesi gün duvarın yanında muhafızın soğuktan donmuş cesedini gördüler ama  muhafız duvara bir şeyler karalamıştı. Duvarda şunlar yazıyordu:

“Kralım, soğuğa alışkındım fakat senin sıcak elbise vaadin beni öldürdü!”

Türlü vaatlerle, insanları bekleterek bir umuda bağlayarak kesinlikle imtihan etmemeliyiz, çünkü insan, bekledikçe değişir. Beklettiğimiz insanlar hakkımızda telafisi imkânsız olumsuz düşüncelere girer. Bunu sadece kadın erkek ilişkisi olarak değerlendirmeyelim…

Nasıl söz verip sözünü tutmayan bir insan diğer insanı aslında aldatmış olur, bu durum da böyle.

Şimdi bize arkadaşımız gelip” ben ihanete uğradım” dese ne anlarız? Lütfen dürüst olalım. Aldatıldığı gelir otomatikmen aklımıza değil mi? Ama değil işte, bir olay karşısında gerçekten dinleyip gerçekten düşünebilirsek ancak o zaman anlarız, ihanetin sadece kadın erkek ilişkisi olmadığını. Arkadaşlığımızı dostluğumuzu çıkar amaç, mevki makam uğruna harcayanlar da ihanet etmişlerdir. Biz beynimizi otomatik pilota bağlanmış uçak gibi kullanmayı çok seviyoruz. Bir kaç kelime hazırda vardır ve bir olay karşısında hemen onları devreye sokarız…

Bu yüzden doğruyu söylemek her zaman en doğrusudur dostlar…

Şimdi şöyle diyeceğim üzülecek, böyle diyeceğim hayal kırıklığına uğrayacak, en iyisi bir şey dememek, oluruna bırakmak deyip susmayı tercih ediyoruz çoğu zaman… Kötü niyet yok elbette ki burada lakin boş umut vaat edilmekte, karşı tarafta bunu beklemekte, beklemek ise öldürür insanı der ya şairler. Tıpkı kralın yaptığı gibi…

Kalbin kemiği olmamasına rağmen ne ilginçtir ki en çok o kırılır…

Gökyüzünden çocuk gülüşlerin yağdığı tadında bir gün geçirmenizi dilerim…

SEVGİyle kalın…

Chenay Kobak