Çocuklarımıza hediye değil...
Çocuk büyütmekle, çocuk eğitmek arasındaki farkı, o çocuk insan içine çıktığında anlarız. Hazineler dolusu bir servetten daha değerli bir şey varsa eğer, o da iyi bir çocuk yetiştirmektir.
Çocuklarımıza hediye değil zaman vermeliyiz…
Karınlarını doyururken ruhlarını aç bırakmamalıyız…
Onlara dokunduğumuz, gözlerinin içine bakıp öpmek zamandan çaldığımız en büyük karımızdır…
Son model telefonu bir saate çözdü diye sevinmek yerine, kendini sözel olarak ifade ettiğine, iletişim içinde olduğuna sevinmeliyiz…
Fırsat bulmak yerine fırsat yaratmalıyız, bir dakika daha sadece bir daha fazladan daha onları öpebilmek için… Bir saniyenin bile geri dönüşü olmayan bir hayatta yaşıyoruz, sayılı kalp atışlarımız olduğu, belli bir zaman için burada olduğumuz bir dünyada yaşıyoruz… Ertelemek?
Ödül olarak değişiklik olarak büyük AVM’lere götürüp o görsel ama boş şöleni izleteceğimize, alıp huzur evlerine, hayvan barınaklarına, köylere, doğaya götürmeliyiz…
Gözlerini doyurmak yerine ruhlarını doyurup vicdanlarını beslemeliyiz…
Her sabah kıyafetlerini giydirirken; bir cebine “SEVGİYİ, diğer cebine HOŞGÖRÜYÜ koymayı unutmamalıyız”…
Evden çıkarken yakasına “insan” rozetini takmayı unutmamalıyız…
Unutmamalıyız ve hep hatırlamamız gereken: “ Ağacın yaşken eğilir olmasıdır”
Sevgiyle kalın...
Chenay Kobak
