Annenin yüzüne yakından baktın mı?

Annemin yüzüne ne kadar az baktığımı farkettim…

Bu apaçık bir gaflet kendimce…

Yaradan affetsin…

Sonra dikkatlice inceledim yüzünü, geçen yılları izledim yani, benim için uykusuz kaldığı geceleri, bizi doyurmadan yemediğini…

Herkese koşmasını izledim, herkese koşup bir kendine ulaşamadığını, herkese zaman ayırıp bir kendine zaman kalmadığını, herkesi örtüp güvene alıp en son onun yattığını…

İzledim izlemesine de içimdeki o ince sızıyı anlamadım…

Neden ona öyle baktığımı sordu “HİÇ ”dedim “HİÇ”…

Oysa “Hayat seni çok incitti de senin “HİÇ ”gıkın çıkmadı ya be Anne” diyordum içimden…

Sonra sarılıp dedim ki: “Evlat ilgi ister de Ana Baba istemez mi ”diye…

Utandım sanki biraz, kalbim de ağırdı o ince sızıyı yine hissettim…

O kutsal “BAĞ” var ya hani evlat ile Ana arasında? Galiba o acıdı…Demekki onunda canı öyle acıyor...

Onlara her dokunmayı her bakmamı zamandan çaldığım en güzel en kutsal kar diyorum..

Bir gün gelecek ne dokunabileceğiz ne seslerini duyabileceğiz diyor daha sıkı sarılıyorum...Kim bilir kimin önce sonsuzluğa gideceğini lakin her iki tarafın da bu acıyı yaşayacağını biliyoruz...

Derin bir iç çekip ,Yaradan zamansız sonsuz ayrılık vermesin diyebiliyorum sadece...Sadece bu!

SEVDİKLERİNİZE SEVGİYLE SARILARAK KALIN...

Chenay Kobak