Kim bilir…?

Kim bilir…?

Birden her şey anlamını yitirdi. Birden doğrular yanlış, yanlışlar doğru oldu. İnsanlığa bir at sineği musallat oldu ki, istediğin kadar kaç… Ensende hep. Eşe dosta sarılamaz, elimizi uzatamaz olduk.

Ne hale geldik? Kendi elini, kendi yüzüne süremiyorsun. Yapılan planlar, kurulan hayaller uçtu gitti avucumuzdan…

Olması imkânsızılar oldu, iki ay önce anlatsalar bu olacaklarına inanamazdık. Havadaki bütün uçaklar kuşlar gibi yere indi. Oteller kapandı. En büyük yerler hastanelere çevrildi. Birkaç insanın bir araya gelmesine kısıtlama geldi. Yolculuk yaptığın otobüste ki tutunma yerleri, evdeki kapı kollarına düşman gibi bakar olduk… Okullar kapandı. Trenler durdu, yollar boşaldı uğruna savaş verilen, paylaşılamayan petrol sudan değersiz oldu. Kâbe kapandı, Kâbe… Kimin gücü yeterdi buna…

Her şey yalan oldu sanki… Akşam çıkardığın kıyafetin bile düşmanın gibi… Yaşlılarımızın elini öperken bile düşünür olduk…

Ve artık; Sabun, su ve yalnızlık! Alış veriş koşuşturmaları da bitince, birkaç zaman sonra belki camdan bakar olacağız hayata…

Dini, dili, ırkı, mevki, makamı, memleketi, ünlüsü fark etmiyor, belki de ilk defa aynı gemideyiz dediğimiz günlerdeyiz, süratle de bir bilinmeze doğru gidiyoruz… Bilmiyoruz.

Artık Ölsen cenazene gelecek insan bulamaz olduk…

Yaşayarak göreceğiz…

Kim bilir? Can acısından aç ve savaş ortasında çığlık atan o çocuğun ve binlerce çocuğun; ”Sizi Allah’a söyleyeceğim” diyerek gittiler. Kim bilir belki de söylediler. Ama Şikâyetin şiddetli oldu çocuk ki yerden göğe kadar hakkındır. İntikamın ÇOCUK gözle görünmüyor…

Reha Özcan çok güzel özetlemiş;

“Çiçeklerin, hayvanların umurunda değil virüs, bu dünyada sadece bize mi Corona?

Dünya bizden bir şey saklıyordu, fısıldamaya başladı hafiften. İyi kulak vermeli. Ya insan gibi yaşayın diyor, ya da başka kapıya” diyor!

Bende Doğal seleksiyon başladı düşüncesindeyim… Ve çoktan ve çoktan bu düşüncedeyim…

Umarım Yüce Yaradan tez zamanda inşallah bu insanlığı bulunduğu durumdan çıkarır temennisiyle…

Hak ediyorsak tabi onun nezrinde…

Sevgiyle kalın…

Chenay Kobak